Επιλογές

Επιλογές. Όλη μας η ζωή είναι επιλογές. Για την ακρίβεια, από τη στιγμή που αρχίζουμε να απογαλακτιζόμαστε από τους δικούς μας. Επιλέγουμε το προσωπικό μας στυλ, συνειδητοποιούμε το τι μας ταιριάζει και το τι μας αντιπροσωπεύει και τελικά οδευόμαστε με άξονα αυτό στη ζωή μας. Φυσικά, όπως θα δούμε, πολλές φορές είναι αναγκαίο κακό να προσαρμοζόμαστε στις εκάστοτε συνθήκες. Αλλά δε βαριέσαι…

Ξημερώνει πανεπιστήμιο και δεν πέρασες στην πρώτη σου επιλογή. Ούτε να φανταστείς δεν μπορείς πού θα σε οδηγήσει τελικά. Το μόνο που ξέρεις για την ώρα είναι ότι περπατάς μες στη μέση ενός αχανούς συγκροτήματος κτιρίων. Από κάτω παρκαρισμένα αυτοκίνητα, τριγύρω σου αμέτρητοι νέοι σαν κι εσένα, ο καθένας κατευθυνόμενος στο δικό του τμήμα. Κι εσύ… Εσύ έχεις μια ιδέα για το πού θες να πας, αλλά δεν είσαι και σίγουρος.

Τελικά, ευτυχώς, φτάνεις στον προορισμό σου. Σαν βγήκες στον πηγαιμό για τη σχολή σου ήταν μακρύς ο δρόμος, τουλάχιστον όμως η διαδρομή άξιζε. Αν κάτι θα θυμάσαι από κει είναι το πόσο παράδοξα εναλλάσσονται τα κτίρια με τη φύση. Από το τσιμέντο στο ατέλειωτο μονοπάτι με το δάσος από δίπλα, που σε οδηγεί στο σταυροδρόμι. Αλλά είναι ωραία. Η καλύτερη πρωινή υποδοχή. Η φύση σε σκέφτεται…

Στους διάφορους χώρους του πανεπιστημίου συναναστρέφεσαι κόσμο διαφόρων λογιών. Συμφοιτητές, άτομα από γειτονικές σχολές που γνώρισες τυχαία στη στάση, όλοι εξίσου αποπροσανατολισμένοι. Με τον καιρό, όμως, τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα και διαμορφώνονται παρέες, νέες αντιλήψεις για τον περιβάλλοντα κόσμο, από τους παραταξιακούς μέχρι τους αγνώστους των άλλων σχολών. Σιγά - σιγά ανοίγεσαι κι εσύ και μοιράζεσαι λεπτομερέστερα τις δραστηριότητές σου.

Α ναι! Η μετάβαση από το σχολείο στο πανεπιστήμιο φέρνει μια ακόμη αλλαγή. Από κει που δε σου έμενε ελεύθερος χρόνος εξαιτίας του διαβάσματος, τώρα δεν σου μένει ελεύθερος χρόνος για διάβασμα... Από τη στιγμή που σ’ αρέσει αυτό που σπουδάζεις, το διάβασμα αποκτά διαφορετική χροιά. Δεν είναι η αγγαρεία εκείνη που σε έκανε να κοιτάς κάθε τρεις και λίγο το ρολόι, καταβάλλοντάς σε ψυχολογικά. Τα εργαστήρια είναι η μόνη «υποχρέωση», όμως από κει και έπειτα το διάβασμα είναι κάτι που το κάνεις και για τον εαυτό σου.

Επιλογές. Ό, τι κι αν κάνεις αποτελεί επιλογή σου, όπως κι όλες οι δραστηριότητες εκείνες που πλέον καταλαμβάνουν σημαντικό χρόνο από τη ζωή σου. Ο εθελοντισμός μπορεί να είναι μια από αυτές. Η δουλειά, ομοίως. Καις ώρες ατελείωτες και για τα δύο εξίσου, αλλά αξίζει τον κόπο. Η οδήγηση παίζει πολύ, επίσης. Άλλωστε, μετά από τόσες ατελείωτες ώρες αναμονής του τραμ, ή του λεωφορείου, λες «δεν πάει άλλο». Θυμάσαι εκείνη τη φορά που θα ερχόταν σε κανένα τέταρτο και τελικά το πήρες με τα πόδια για εκεί που ήθελες. Κι έφτασες γρηγορότερα από αυτό (απελπιστικό)…

Επιλογές. Υπάρχει μια ευρεία γκάμα επιλογών. Μπορείς να ασχοληθείς με ποικίλα πράγματα, η κοινωνία σου δίνει αυτή τη δυνατότητα. Εξερευνάς νέα μέρη, νέες δραστηριότητες, αρχίζεις και διαδραματίζεις κάποιο ρόλο εκεί έξω. Ενημερώνεσαι για τα κοινά πιο πολύ από ότι πριν, θέλοντας και μη. Ο ρόλος σου επεκτείνεται και στην πολιτική κι από το πρώτο κιόλας λεπτό εμπλοκής δικαιολογείς πολλά «ουφ» των γονιών σου.

Βλέπεις, για παράδειγμα, να καταψηφίζεται η απαγόρευση των διακρίσεων. Σκέφτεσαι το πόση υποκρισία πέφτει εκεί έξω. Δήθεν νεωτεριστές που βγάζουν την ουρά τους απέξω όταν πρόκειται για κάτι το θεμελιώδες που δεν συμβιβάζεται με την καλαισθησία τους. «Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που το προβλέπει το διεθνές δίκαιο». Οι εξαιρέσεις ας βρουν στην Ευρώπη το δίκιο τους. Η ευτυχία των πολλών είναι σημαντικότερη από την ευτυχία όλων. Οι επιλογές σταματούν κάπου εδώ…

Γιώργος Νικόλας Βλάχος