Βγαίνοντας έξω, στο μπαλκόνι, πρωί τώρα, το πρώτο πράγμα που θα διακρίνεις στον ορίζοντα είναι οι ξακουστές ακτίνες του ελληνικού ήλιου που μας φωτίζουν καθημερινά. Αυτές, που τόσο κόσμο ξεσηκώνουν από άκρη σε άκρη της Γης, λένε ότι όχι μόνο κάνουν τον τόπο μας τόσο ελκυστικό, αλλά και ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα μικρά, σε σχέση με άλλους λαούς, ποσοστά αυτοκτονιών. Τι όμορφα που είναι τα χαρίσματα με τα οποία είναι προικισμένη τούτη η γη… Και τι ωραία που θα ήταν, κάθε πρωί, σαν τώρα, να ευχαριστιόμαστε την ξεχωριστή αυτή αυγή, ξεκινώντας τη μέρα μας με αισιοδοξία… Ωστόσο, παρόλο αυτό το κάλλος που έχουμε στα πόδια μας, η μέρα συνήθως ξεκινά με ένα μουντό και συγχρόνως αληθοφανές «Καλημέρα». Η οδυνηρή καθημερινότητα των περισσοτέρων από μας που βιώνουμε την στερνή μας σχολική χρονιά δεν επιτρέπει τέτοιου είδους «πολυτέλειες». Καθένας μας πρέπει να ξυπνάει με γνώση της κουραστικής ρουτίνας του σχολείου, της μελέτης και της παραπαιδείας. Ο ελεύθερος χρόνος δεν περιλαμβάνε