«Δεν αισθανόταν και τόσο καλά τους τελευταίους μήνες», αποκάλυψε ο «κολλητός» φίλος του δεκαεξάχρονου. «Μου εμπιστεύθηκε ότι τον εκφόβιζαν παντού: στο σχολείο κι εκτός αυτού. Προσπάθησα να τον πείσω ότι κάτι έπρεπε να γίνει για αυτό, αλλά εκείνος φοβόταν μην μπλέξω επίσης…». Η πρόσφατη αυτοκτονία ενός μαθητή των νοτίων προαστίων υπήρξε συγκλονιστική για όλους μας. Ήταν η πρώτη μετά από κάποιο καιρό. Το περιστατικό αποτέλεσε αφορμή για τους ειδικούς να σπεύσουν να υπενθυμίσουν τα αυτονόητα: «Τέτοια περιστατικά πρέπει να καταγγέλλονται». «Προσπάθησα να τον πείσω…»: εξακολουθούμε να ζούμε σε αυτήν την εποχή, όπου όλοι μας γνωρίζουμε τι συμβαίνει γύρω μας και αδρανούμε παρόλα αυτά. Φταίει η απάθεια; Η ανευθυνότητα; Η απανθρωπιά; Ίσως και όλα μαζί. Συμβαίνει στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα να θεωρούμε ότι μας αφορούν μονάχα οι προσωπικές μας υποθέσεις. Τείνουμε να εστιάζουμε, στο πλαίσιο της ιδιώτευσης, φυσικά, στις ατομικές μας ανάγκες και στα δικά μας προβλήματα που κατά κανόνα