Skip to main content

Εξαρτημένη δικαιοσύνη


«Έμαθες τα νέα;». «Τι θες;». «Ξέρουμε κι οι δυο μας, πολύ καλά, τι ακριβώς θέλω». «Το ξέρεις ότι αυτό δεν γίνεται. Κατηγορείται για…». «Ναι, ναι, ξέρω. Αν θες να ξέρεις, πάντως, εγώ είμαι πιο κατάσκοπος από αυτόν». «Αν μου στείλεις τον Γκιουλέν, που εξακολουθείτε να αφήνετε ελεύθερο, το συζητάμε».

Δυο υπερδυνάμεις, δυο ιερείς, δυο αντίπαλα συμφέροντα. Η ροπή που έχουν πάρει οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δεν μπορούν παρά να προοιωνίζουν περαιτέρω επιδείνωση της τουρκικής οικονομίας. Πίεση, ύφεση, κίνητρα και θεσμοί που θίγονται και κίνητρα που ικανοποιούνται. Όλα μέρος της μακροχρόνιας δίψας των μεγάλων δυνάμεων για εξουσία και επιβολή.


1η Μαρτίου 2018: «Συνελήφθησαν Έλληνες στρατιωτικοί στον Έβρο. Κατηγορούνται για είσοδο σε απαγορευμένη περιοχή και κατασκοπία». Το γεγονός στην αρχή της άνοιξης συγκλόνισε το πανελλήνιο θίγοντας οποιοδήποτε αίσθημα δικαίου, και με μεγάλο μέρος των Ελλήνων να ξεσπούν ενάντια των ανατολικών μας γειτόνων.

Δικαιοσύνη: μια από τις τρεις σημαντικότερες εξουσίες στο πλαίσιο της δημοκρατίας. Χάρη σε αυτήν οι άνθρωποι μπορούν (;) να βρουν το δίκιο τους και να κριθούν αντικειμενικά κι αμερόληπτα. Άλλωστε, το δικαστικό λειτούργημα ασκείται στο όνομα του ελληνικού λαού, που σημαίνει ότι αυτός κρίνεται με βάση τους νόμους που οι αντιπρόσωποι που έχει εκλέξει ψηφίζουν· έμμεση δημοκρατία με λίγα λόγια...

Χάρη σε ξένες αστυνομικές σειρές, δικαστικά δράματα, ή και συνδυασμό αυτών, όπως το Law & Order, μπορούμε να δούμε μια τέτοια πραγματικότητα, πιστά απεικονισμένη· ανακρίσεις, αποδεικτικά στοιχεία, δικαστική δίωξη. Μπορούμε μάλιστα να παρακολουθήσουμε και καταστάσεις του τύπου: «Ποιος σας πληρώνει, κύριε δικαστή;». «Τι είπατε;». «Είπα: ποιος σας πληρώνει, κύριε δικαστή;».  «Αμφισβητείτε την αμεροληψία μου; Πρόστιμο 1000 δολάρια! Μια ακόμη λέξη και σας βάζω μέσα». Η αμφισβήτηση της ανεξάρτητης δικαιοσύνης κοστίζει ακριβά ...


Τα δημοκρατικά καθεστώτα φροντίζουν, μάλιστα, για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ατόμων και την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστών με μερικές εγγυήσεις· αρχή της έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, αρχή αιτιολόγησης των αποφάσεων, ισοβιότητα και προνομιακή μισθολογική μεταχείριση των δικαστών. Αυτά, και άλλα, με απώτερο σκοπό τη δίκαιη απονομή της δικαιοσύνης. Υποτίθεται, τουλάχιστον…

Παραμονή δεκαπενταύγουστου και: «Απελευθερώθηκαν οι Έλληνες στρατιωτικοί μετά από κράτηση 167 ημερών. Αποσύρθηκε η κατηγορία της κατασκοπίας, κι έτσι, αφήνονται ελεύθεροι εν αναμονή της δίκης τους για είσοδο σε απαγορευμένη περιοχή». 167 μέρες… Τώρα, η γειτονική χώρα, υποψήφιο κράτος μέλος, κατά τα άλλα, της δημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τη μεριά της δηλώνει: «Μόλις ολοκληρώθηκε η έρευνα των κινητών των στρατιωτικών. Δεν βρέθηκε, τελικά, στοιχείο που να αποδεικνύει κατασκοπία», ενώ πριν ένα μήνα έλεγε: «Δώστε μας τους Τούρκους αξιωματικούς για να έχουν δίκαιη δίκη οι δύο»…


Ανά τους αιώνες έχουν εμφανιστεί άφθονες προσωπικότητες που σχολίασαν τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία: Κικέρων, «Περισσότεροι νόμοι = λιγότερη δικαιοσύνη».  Chris Patten, «Στην δημοκρατία έχουν όλοι το δικαίωμα να εκπροσωπούνται. Ακόμα και οι ηλίθιοι». Κι η  αλήθεια είναι αυτή· στην σύγχρονη Ελλάδα της πολυνομίας και της διαφθοράς φαίνεται ότι δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ελαττώματα, όπως επίσης φαίνεται πως σε εποχές σαν κι αυτές, διαπραγματεύσεων αλά τουρκ, η ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, και κατ’ επέκταση η δημοκρατία, μπορούν να απαντηθούν ευκολότερα στις ξένες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές οάσεις…

Γιώργος Νικόλας Βλάχος

Comments

Popular posts from this blog

Ο δρόμος είν' μακρύς μέχρι τη Λάρισα

Σιχάθηκα τη μετριότητα της ψευδαίσθησής τους δαύτη τη σφοδρότητα της ψυχής κλουβιά είν' όλες αδυσώπητα οι προσδοκίες για την αλλαγή στην ποταπότητα. Κι ελπίζουν μάταια σε φωτεινό Γιν που ο κόσμος να χαλάσει και η γη να χαθεί αύριο για πάντα στη σιγή δεν θα τραπούν ποτέ τους σε φυγή. Είναι του έρωτα το τέρας το αδηφάγο που γεννάται δίχως όρια σαν από μάγο κατάρες μεταμφιεσμένες μέσα σ' έναν τράγο που το λαρύγγι μου σφίγγουν και ξάφνου όλο συνάγω: Συμπεράσματα ματαιόδοξης στορίας είναι αποσπάσματα χτυποκάρδια που σαν ψες ηχούσανε κατάματα απ' το πρωί ως το σούρουπο και τα χαράματα. Που να ήξερα πως τον μονοδρομήσαν μόλις που εγώ εγλίστρησα και ύστερα τρακάρανε απρόσμενα στο ίσωμα συμφέροντα από άτομα μονάχα κι ενδιαφέροντα μα διαφέροντα. Είναι που στην εξοχή τα πάντα τρέχουν από τα παιδιά και τα ρυάκια που μας βρέχουν ως τους καλοπροαίρετους τους γείτονες που αρμέγουν κάθε σπιθαμή αξιοπρέπειας που διαθέτουν. Λυπάμαι για τις άγαρμπες κινήσεις τα...

Το παιδί φάντασμα

Τα δάκρυα του π όνου μου μη δεις π ου αργά , π ιότερο κι α π ' τη σιγή, κυλούνε . Την π ίκρα π ου αγκομαχά σε κάθε μου π νοή μην τη γευτείς μην την αφήσεις να σκιρτήσει φανερά μέσα στο π λήθος . Με τις σταγόνες π ρόσεξε  μη βρέξεις τα γουρλίδικα καλντερίμια μη και στερέψουν α π ό γέλια και φωνές φαρμακερές . Μονάχα π ες μου αν κά π ου αν κά π οτε κι εσύ α π αρνήθηκες το π αιδί φάντασμα του π αρόντος και του π αρελθόντος μή π ως και βρω και γω χέρι δροσερό για να βαστάξω .

Sweet William

Sometimes when I get really anxious, I think that I'm a movie character. For some reason, I suspect that this must have always been the case. Somehow, it's better being nobody than anybody. You just get to feel out of yourself and observe everything. Makes you see clearer. Makes you think less. Makes you appreciate the tiny little drops of French wine swirling in your glass. Makes your glass of wine less fragile. I cannot freak out anymore. The shoelaces of my glutamate receptors are untied already. What I fear the most, then, is being the bad version of myself. Like sticking a knife into a stranger's carotid. Or stealing a young woman's bag. Or suffocating a little kid, who's lost the sense of time and screams. I now drink shots to my lost moments of sobriety. When there wasn't the fear of withdrawal. Withdrawal from this unfair game, where the good ones are those who are tortured the most. I was once told that the stronger your conscience, the more wei...