Skip to main content

Εξαρτημένη δικαιοσύνη


«Έμαθες τα νέα;». «Τι θες;». «Ξέρουμε κι οι δυο μας, πολύ καλά, τι ακριβώς θέλω». «Το ξέρεις ότι αυτό δεν γίνεται. Κατηγορείται για…». «Ναι, ναι, ξέρω. Αν θες να ξέρεις, πάντως, εγώ είμαι πιο κατάσκοπος από αυτόν». «Αν μου στείλεις τον Γκιουλέν, που εξακολουθείτε να αφήνετε ελεύθερο, το συζητάμε».

Δυο υπερδυνάμεις, δυο ιερείς, δυο αντίπαλα συμφέροντα. Η ροπή που έχουν πάρει οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δεν μπορούν παρά να προοιωνίζουν περαιτέρω επιδείνωση της τουρκικής οικονομίας. Πίεση, ύφεση, κίνητρα και θεσμοί που θίγονται και κίνητρα που ικανοποιούνται. Όλα μέρος της μακροχρόνιας δίψας των μεγάλων δυνάμεων για εξουσία και επιβολή.


1η Μαρτίου 2018: «Συνελήφθησαν Έλληνες στρατιωτικοί στον Έβρο. Κατηγορούνται για είσοδο σε απαγορευμένη περιοχή και κατασκοπία». Το γεγονός στην αρχή της άνοιξης συγκλόνισε το πανελλήνιο θίγοντας οποιοδήποτε αίσθημα δικαίου, και με μεγάλο μέρος των Ελλήνων να ξεσπούν ενάντια των ανατολικών μας γειτόνων.

Δικαιοσύνη: μια από τις τρεις σημαντικότερες εξουσίες στο πλαίσιο της δημοκρατίας. Χάρη σε αυτήν οι άνθρωποι μπορούν (;) να βρουν το δίκιο τους και να κριθούν αντικειμενικά κι αμερόληπτα. Άλλωστε, το δικαστικό λειτούργημα ασκείται στο όνομα του ελληνικού λαού, που σημαίνει ότι αυτός κρίνεται με βάση τους νόμους που οι αντιπρόσωποι που έχει εκλέξει ψηφίζουν· έμμεση δημοκρατία με λίγα λόγια...

Χάρη σε ξένες αστυνομικές σειρές, δικαστικά δράματα, ή και συνδυασμό αυτών, όπως το Law & Order, μπορούμε να δούμε μια τέτοια πραγματικότητα, πιστά απεικονισμένη· ανακρίσεις, αποδεικτικά στοιχεία, δικαστική δίωξη. Μπορούμε μάλιστα να παρακολουθήσουμε και καταστάσεις του τύπου: «Ποιος σας πληρώνει, κύριε δικαστή;». «Τι είπατε;». «Είπα: ποιος σας πληρώνει, κύριε δικαστή;».  «Αμφισβητείτε την αμεροληψία μου; Πρόστιμο 1000 δολάρια! Μια ακόμη λέξη και σας βάζω μέσα». Η αμφισβήτηση της ανεξάρτητης δικαιοσύνης κοστίζει ακριβά ...


Τα δημοκρατικά καθεστώτα φροντίζουν, μάλιστα, για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ατόμων και την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστών με μερικές εγγυήσεις· αρχή της έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, αρχή αιτιολόγησης των αποφάσεων, ισοβιότητα και προνομιακή μισθολογική μεταχείριση των δικαστών. Αυτά, και άλλα, με απώτερο σκοπό τη δίκαιη απονομή της δικαιοσύνης. Υποτίθεται, τουλάχιστον…

Παραμονή δεκαπενταύγουστου και: «Απελευθερώθηκαν οι Έλληνες στρατιωτικοί μετά από κράτηση 167 ημερών. Αποσύρθηκε η κατηγορία της κατασκοπίας, κι έτσι, αφήνονται ελεύθεροι εν αναμονή της δίκης τους για είσοδο σε απαγορευμένη περιοχή». 167 μέρες… Τώρα, η γειτονική χώρα, υποψήφιο κράτος μέλος, κατά τα άλλα, της δημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τη μεριά της δηλώνει: «Μόλις ολοκληρώθηκε η έρευνα των κινητών των στρατιωτικών. Δεν βρέθηκε, τελικά, στοιχείο που να αποδεικνύει κατασκοπία», ενώ πριν ένα μήνα έλεγε: «Δώστε μας τους Τούρκους αξιωματικούς για να έχουν δίκαιη δίκη οι δύο»…


Ανά τους αιώνες έχουν εμφανιστεί άφθονες προσωπικότητες που σχολίασαν τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία: Κικέρων, «Περισσότεροι νόμοι = λιγότερη δικαιοσύνη».  Chris Patten, «Στην δημοκρατία έχουν όλοι το δικαίωμα να εκπροσωπούνται. Ακόμα και οι ηλίθιοι». Κι η  αλήθεια είναι αυτή· στην σύγχρονη Ελλάδα της πολυνομίας και της διαφθοράς φαίνεται ότι δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ελαττώματα, όπως επίσης φαίνεται πως σε εποχές σαν κι αυτές, διαπραγματεύσεων αλά τουρκ, η ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, και κατ’ επέκταση η δημοκρατία, μπορούν να απαντηθούν ευκολότερα στις ξένες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές οάσεις…

Γιώργος Νικόλας Βλάχος

Comments

Popular posts from this blog

Οι μοιραίοι

Είμαι ένας εκ των χιλιάδων οργισμένων πολιτών που ξεχύθηκαν στους δρόμους. Είστε φονιάδες αθώων ψυχών και εκλιπόντων που γίνηκαν στάχτη. Είναι δεκάδες που ούτε καν πρόφτασαν το τηλέφωνο να σηκώσουν. Είμαστε μύρια κόσμου τυχερού (;) κι απέλπιδου που σηκώνουμε το αστάθμητο βάρος της τέφρας των μοιραίων.

Κώδικας... Γυναίκα: Οι γυναίκες που μας ταξιδεύουν στο χωροχρόνο

Την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου, παρακολούθησα με ιδιαίτερη συγκίνηση την θεατρική παράσταση «Κώδικας... Γυναίκα» του   Βαλεντίνου Τσίλογλου , στο Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής . Εμπνευσμένος από συνεντεύξεις του διαδικτύου και κείμενα του Άλαν Μπένετ, ο Βαλεντίνος Τσίλογλου συνθέτει μια παράσταση που αποτελείται από τέσσερις συγγενικούς μονολόγους, διαφορετικών δεκαετιών και δημιουργεί τέσσερις μικρόκοσμους, ασύνδετους φαινομενικά μεταξύ τους, αλλά με κοινές αναφορές και υπόγειες διαδρομές. Υπόθεση Τέσσερις γυναίκες, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, μικροαστικής τάξης, που για κάποιο λόγο βρίσκονται σε προσωπικό αδιέξοδο, αναζητούν τη λύτρωση. Κωμικές εκ πρώτης όψεως φιγούρες, παλεύουν να παραμείνουν αναλλοίωτες μέσα σε ένα κόσμο εχθρικό. Σε μια κοινωνία που τις γυναίκες αυτές τις χαρακτηρίζει ως «περιθωριακές», οι ίδιες παραμένουν εκτεθειμένες και ευάλωτες μπροστά μας, με την ελπίδα να μην γίνουμε επικριτικοί μαζί τους αλλά να τις αγκαλιάσουμε και να τις αγαπήσουμε. Σχόλια Μια παράσταση άκρω

Το παιδί φάντασμα

Τα δάκρυα του π όνου μου μη δεις π ου αργά , π ιότερο κι α π ' τη σιγή, κυλούνε . Την π ίκρα π ου αγκομαχά σε κάθε μου π νοή μην τη γευτείς μην την αφήσεις να σκιρτήσει φανερά μέσα στο π λήθος . Με τις σταγόνες π ρόσεξε  μη βρέξεις τα γουρλίδικα καλντερίμια μη και στερέψουν α π ό γέλια και φωνές φαρμακερές . Μονάχα π ες μου αν κά π ου αν κά π οτε κι εσύ α π αρνήθηκες το π αιδί φάντασμα του π αρόντος και του π αρελθόντος μή π ως και βρω και γω χέρι δροσερό για να βαστάξω .