Skip to main content

Συνταγή παρασκευής φίλου


Θα έρθεις αύριο; «Ναι ρε, εννοείται! Χάνονται κάτι τέτοια;». Θα είναι κι οι άλλοι. «Κομπλέ». Φεστιβάλ θεάτρου και τι καλύτερο από το να πας να δεις τον φίλο σου να παίζει στη σκηνή. Πρωταγωνιστής, όνομα και πράγμα… Και πέρασε μια ώρα, μιάμιση, ώσπου ήρθε η δική του σειρά. Ακολούθησε μια ακόμη καλύτερη κι ευχάριστη ώρα παρακολουθώντας με άκρα προσοχή και θαυμασμό. Μετά ακολουθούν τα συνήθη: «Μπράβο ρε συ, πολύ ωραία παίξατε!» Ευχαριστώ που ήρθες, το εκτιμώ ιδιαίτερα. Με μια μικρή διαφορά… «Αφού σου είπα ότι θα ερχοοο… που είναι οι άλλοι;» Καλή ερώτηση… Σε ώρες σαν κι αν αυτές αναρωτιέσαι ποιος είναι πραγματικά φίλος σου και ποιος απλώς γνωστός. Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να αναγνωρίσεις τον καλό φίλο; Ποιος είναι, αλήθεια, πραγματικός φίλος;

«Ο καλός φίλος στα δύσκολα φαίνεται», λένε πολλοί. Πίσω από τις λέξεις αυτές κρύβεται ένα νόημα βαθύτερο. «Φίλος» είναι αυτός που, όταν θα έχεις τις μαύρες σου, θα σου πει κάτι  για να νιώσεις καλύτερα. Καλός φίλος, όμως, είναι αυτός που όταν θα καταλάβει ότι δεν είσαι καλά, όπου κι αν είναι, θα τρέξει να σου κάνει παρέα, να σου μιλήσει κατ’ ιδίαν, να σε κάνει να γελάσεις και να ανακτήσεις τη χαμένη σου διάθεση. Κι αν αυτό είναι αδύνατο, δεν θα σε αφήσει σε ησυχία στη συνομιλία όλο το βράδυ μέχρι να σε κάνει να ξεχάσεις πιο ήταν το θέμα εξ αρχής.  Και δεν θα το κάνει για να νιώσει προσωπική ικανοποίηση, γιατί ανιδιοτελώς θα νιώσει την ανάγκη να στηρίξει τον φίλο του, που αποτελεί αντανάκλαση του εαυτού του. Αξία ανεκτίμητη, που ξεπερνά κάθε emoji και τυπική συνομιλία στο messenger… 

Στον καλό φίλο τα πάντα εμπιστεύεσαι. Είναι το άτομο με το οποίο ξοδεύεις τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο σου και μοιράζεσαι τις πιο ξέγνοιαστες στιγμές. Η σχέση των φίλων ξεπερνά κάθε οικογενειακό δεσμό. Στην οικογένεια θα εμπιστευθείς πολλά, διότι με αυτήν έχεις μεγαλώσει. Στον καλό φίλο, όμως, δεν θα κρύψεις τίποτα, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει τίποτα να κρύψεις. Με αυτόν θα μοιραστείς και τις πιο μύχιες σκέψεις σου και θα σχολιάσεις οτιδήποτε κινείται κι είναι ακίνητο. Ο καλός φίλος είναι ο δεύτερος σου εαυτός και η εχεμύθεια είναι τέτοια που δεν υπάρχει λόγος να κρύβεσαι πίσω από μάσκες.

«Ο καλός φίλος στη χαρά φαίνεται», μια από τις πλέον διαδεδομένες φράσεις που κυκλοφορούν και που είναι, μάλιστα, και η πιο ουσιαστική. «Πήρα το Proficiency!», «Μπράβο ρε, κι εγώ το πήρα πέρυσι. Με πόσο;», θα πει ο «φίλος». «Μπράβο, τρελέ μου, μαζί μας περιμένει η Μεγάλη Νήσος[1] του χρόνου!», θα πει, ο καλός φίλος. Ο «φίλος» θα συγχαρεί από συνήθεια και εθιμοτυπία. Ο καλός φίλος θα χαρεί όσο χάρηκε και για τον ίδιο του τον εαυτό όταν βρίσκονταν στην ίδια θέση. Διότι για άλλους το καλό του ενός μεταφράζεται σε χαρά και για άλλους  σε ζήλια ή ανταγωνισμό.

«Έχω 1000 φίλους στο Facebook.  Και 1500 ακόλουθους στο Instagram. Κι άλλους τόσους στο Twitter» θα σου πει ένας κλασικός likeοθύρας[2], ένα άτομο που είναι κορεσμένο μόνο και μόνο λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Και με πόσους από αυτούς μιλάς; «Εμμ, μιλάω με…» Και σε πόσους από αυτούς θα εμπιστευόσουν κάτι προσωπικό; «Άλλο τι γίνεται στα social media, κι άλλο η πραγματική ζωή!» Και που το νόημα τότε να νιώθεις τόση περηφάνια που έχεις τόσους πλασματικούς φίλους; «Ωχουυ, εσύ δηλαδή πόσους φίλους έχεις;» Έναν, και είναι το άτομο με το οποίο έχω ζήσει τις καλύτερες μου στιγμές. Είναι αυτός με τον οποίο κάνουμε όνειρα και που στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Κι είναι στον πραγματικό κόσμο…

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Η ζωή μας είναι μια Οδύσσεια και θα συναντήσουμε δυσκολίες κι εμπόδια πολλά. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε να βασιζόμαστε στα ηθικά στηρίγματα που από καιρό έχουμε παγιώσει, και που θα μας βοηθήσουν να τα ξεπεράσουμε. Πρέπει πάντα να αναζητούμε τα άτομα εκείνα με τα οποία θα αντιμετωπίσουμε ό, τι κι αν χρειαστεί. Οικογένεια και φίλους. Γιατί οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέξαμε να έχουμε και που θα μας συμπαραστέκονται μέχρι τελικής πτώσης…
Γιώργος Ν. Βλάχος

[1] Η Αγγλία
[2] Αυτός που «κυνηγάει» τα likes  

Comments

Popular posts from this blog

Οι μοιραίοι

Είμαι ένας εκ των χιλιάδων οργισμένων πολιτών που ξεχύθηκαν στους δρόμους. Είστε φονιάδες αθώων ψυχών και εκλιπόντων που γίνηκαν στάχτη. Είναι δεκάδες που ούτε καν πρόφτασαν το τηλέφωνο να σηκώσουν. Είμαστε μύρια κόσμου τυχερού (;) κι απέλπιδου που σηκώνουμε το αστάθμητο βάρος της τέφρας των μοιραίων.

Κώδικας... Γυναίκα: Οι γυναίκες που μας ταξιδεύουν στο χωροχρόνο

Την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου, παρακολούθησα με ιδιαίτερη συγκίνηση την θεατρική παράσταση «Κώδικας... Γυναίκα» του   Βαλεντίνου Τσίλογλου , στο Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής . Εμπνευσμένος από συνεντεύξεις του διαδικτύου και κείμενα του Άλαν Μπένετ, ο Βαλεντίνος Τσίλογλου συνθέτει μια παράσταση που αποτελείται από τέσσερις συγγενικούς μονολόγους, διαφορετικών δεκαετιών και δημιουργεί τέσσερις μικρόκοσμους, ασύνδετους φαινομενικά μεταξύ τους, αλλά με κοινές αναφορές και υπόγειες διαδρομές. Υπόθεση Τέσσερις γυναίκες, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, μικροαστικής τάξης, που για κάποιο λόγο βρίσκονται σε προσωπικό αδιέξοδο, αναζητούν τη λύτρωση. Κωμικές εκ πρώτης όψεως φιγούρες, παλεύουν να παραμείνουν αναλλοίωτες μέσα σε ένα κόσμο εχθρικό. Σε μια κοινωνία που τις γυναίκες αυτές τις χαρακτηρίζει ως «περιθωριακές», οι ίδιες παραμένουν εκτεθειμένες και ευάλωτες μπροστά μας, με την ελπίδα να μην γίνουμε επικριτικοί μαζί τους αλλά να τις αγκαλιάσουμε και να τις αγαπήσουμε. Σχόλια Μια παράσταση άκρω

Το παιδί φάντασμα

Τα δάκρυα του π όνου μου μη δεις π ου αργά , π ιότερο κι α π ' τη σιγή, κυλούνε . Την π ίκρα π ου αγκομαχά σε κάθε μου π νοή μην τη γευτείς μην την αφήσεις να σκιρτήσει φανερά μέσα στο π λήθος . Με τις σταγόνες π ρόσεξε  μη βρέξεις τα γουρλίδικα καλντερίμια μη και στερέψουν α π ό γέλια και φωνές φαρμακερές . Μονάχα π ες μου αν κά π ου αν κά π οτε κι εσύ α π αρνήθηκες το π αιδί φάντασμα του π αρόντος και του π αρελθόντος μή π ως και βρω και γω χέρι δροσερό για να βαστάξω .